Meelopen in de Bloedprocessie is voor zo’n zeshonderd (oud) Boxtelaren ieder jaar iets volkomen vanzelfsprekends. De vraag naar het ‘waarom’ wordt nauwelijks gesteld. Bij een oer-Boxtels gebeuren als de Bloedprocessie hoort nu eenmaal geen opgaaf van redenen. Is het ware godsvrucht die de deelnemers beweegt om jaar in jaar uit op de eerste zondag na Pinksteren een paar uur lang plechtstatig in historische kledij door de straten van Boxtel te schrijden? (foto: de schrijndragers klaar voor de start van de processie in 2014). Doet men mee vanuit het diepe besef een eeuwenoude traditie in ere te houden? Of spelen minder edele motieven een rol: de ‘kick’ om door vele duizenden toeschouwers bewonderd te worden; de sociale druk van familie (“jullie moeder liep vruuger ôk mee”); het kinderlijk verlangen om deel uit te mogen maken van een groep fraai uitgedoste bruidjes? Is het misschien nostalgie? De Bloedprocessie ademt immers nog volop de sfeer van het Rijke Roomse leven. Even lijkt het op die eerste zondag na Pinksteren of de tijd heeft stilgestaan en of de oude geloofscultuur nog geen tekenen van verval vertoont. Na een paar uur is het echter voorbij en gaat iedereen weer over tot de orde van de dag. De deelnemers aan de processie ontdoen zich van hun processiekledij en keren moe maar voldaan huiswaarts. “Tot volgend jaar”, klinkt het dan steevast.
Broederschap
De twaalf dragers van het schrijn met de Heilig Bloeddoek, het hart van de processie, hebben zich in 1984 verenigd in de broederschap ‘Portantes Sanguinem Sacrum’ (Latijn voor: ‘Zij die het Heilig Bloed dragen’), ‘Dragers van het Heilig Bloed’. De foto hiernaast is 17 juni dat jaar gemaakt op de trappen bij de Sint-Petruskerk, voorafgaand aan de processie in het jaar van oprichting. Geheel rechts staat de priester Frans Geboers, ‘beschermheer’ van de schrijndragersbroederschap. Hij heeft zich jarenlang als ‘directeur’ van de Boxtelse Bloedprocessie ingespannen om de personele bezetting van de ommegang op peil te houden en de organisatie met raad en daad bij te staan. Professor Geboers overleed in 1994.
Teamgeest
Sinds de oprichting van de broederschap is de bezetting van de groep schrijndragers vrijwel ongewijzigd gebleven. Dit is uniek in de traditie van de Bloedprocessie. Een vijftal dragers woont dan wel niet meer in Boxtel, maar komt trouw op Drievuldigheidszondag terug om met de processie mee te lopen. Dit typeert het grote verantwoordelijkheidsbesef van de leden van de broederschap als dragers van het Heilig Bloed. Zij zijn er diep van doordrongen dat dit respectvol en devoot moet gebeuren en dat een goede teamgeest hiervoor onontbeerlijk is. De schrijndragers dienen immers volledig op elkaar ingespeeld te zijn, om er voor te zorgen dat het schrijn waardig aan het volk wordt getoond en ongeschonden met de Bloeddoek weer in de Sint-Petrusbasiliek terugkeert.
Jubileumboekje
Bij gelegenheid van het tienjarig bestaan van de broederschap is een jubileumboekje samengesteld. Klik hier om het door te bladeren.
